....ในบรรดาอารมณ์ความรู้สึกต่าง ๆ ของมนุษย์ ความหวังอาจไม่ใช่สิ่งแรกที่ผู้คนโหยหาต้องการ แต่มันควรจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ใครต่อใครก็ไม่อยากสูญเสียหรือทำหล่นหาย
ความสุข ความเชื่อมั่น ความใฝ่ฝัน อาจเกิดขึ้นแล้วแตกดับหมดไป แต่คนผู้นั้นก็สามารถยืนต้านไม่ทรุดล้มลงได้ ตามเท่าที่เขายังคงมี "ความหวัง"
และเมื่อคนเรายังมี "ความหวัง" อุปสรรคขวากหนามทุกข์ลำเค็ญทั้งปวง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าวิตกในการรับมือ คิดหาหนทางเอาชนะ
ต่อเมื่อปราศจาก "ความหวัง" ต่างหาก ที่คนเราได้ย่างก้าวเข้าใกล้ไปสู่ "ความพ่ายแพ้" อย่างย่อยยับ...
จาก เรื่องความลับ ซาวนด์อะเบาต์ กับคนหม่นเศร้าตลอดกาล หนังสือข้าวมันเป็ด โดย นรา
อาทิตย์อัสดง แต่ความหวังยังคงไม่หมดไปเกาะมะพร้าว จังหวัดภูเก็ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น