เรื่องของรถและอุปกรณ์ก็อย่างเช่น การเตรียมรถ ตรวจสอบรถให้พร้อม อุปกรณ์สำหรับเหตุฉุกเฉิน เช่น ยางใน อุปกรณ์ปะยาง สูบติดรถ ชุดเครื่องมือต่าง ๆ ฯลฯ ส่วนเรื่องของตัวนักปั่นก็อย่างเช่น เรื่องอาหารการกิน น้ำดื่ม การฝึกซ้อมการปั่นทางไกลอย่างน้อยเจ็ดสิบถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของระยะทางที่วางแผนไว้ เครื่องแต่งกาย ฯลฯ
(สีเงินหน้าสวนนกจังหวัดชัยนาทระหว่างทริปจักรยานช่วงสงกรานต์ 2550)
และที่ทุก ๆ ครั้งที่มีการตั้งกระทู้ถามเรื่องนี้ จะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนตอบว่าให้เตรียมความพร้อมเรื่อง “ใจ” เพราะการเดินทางไกลจะต้อง “ใจถึง” มี “ใจหนักแน่น” ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคตามเส้นทาง ความร้อน และความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
แต่ไม่มีใครเลยที่จะคิดถึงเรื่องที่ฉันคิดถึงอยู่ในขณะนี้ และได้ประสบด้วยตัวเองมาแล้ว
หากคุณไม่ได้ออกทริปคนเดียว แน่นอนที่สุดคุณต้องมี “เพื่อนร่วมทาง”
เพื่อนร่วมทางที่เป็นคน มีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่จักรยานคู่ขาที่คุณรัก
เพื่อนร่วมทางที่เป็นคน ที่รู้จักร้อน-หนาว รู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า รู้จักหิว และความรู้สึกอื่น ๆ เช่นเดียวกันกับที่คุณรู้สึก
เพื่อนร่วมทางเป็นคนที่คุณจะต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา เช่นเดียวกันกับที่เขาก็จะต้องเอาใจคุณไปใส่ใจเขา
มิฉะนั้น...ทริปจักรยานของคุณอาจกลายเป็นสมรภูมิสงครามย่อย ๆ ขึ้นมาก็เป็นได้
อาจเป็นแค่สมรภูมิแห่งความขุ่นมัวในใจของแต่ละคน
อาจเป็นถึงสมรภูมิที่ทำให้มิตรภาพต้องสูญเสียไป
ลองนึกภาพ...
ถ้าเขาปั่นล่วงหน้าไปไกลแล้วทิ้งให้คุณนั่งเปลี่ยนยางที่แตกรั่วอยู่คนเดียวริมถนน แทนที่เขาจะอยู่ช่วยคุณ
ถ้าคุณนั่งหน้างออยู่บนหลังอานเมื่อเขาจำไม่ได้ว่าโรงแรมที่พักอยู่มุมไหนของเมือง แทนที่จะช่วยเขาคิด
ถ้าเขาโวยวายต่อว่าเมื่อคุณพาเขาปั่นอ้อมเส้นทาง แทนที่จะสนุกสนานกับเส้นทางใหม่ ๆ
ถ้าคุณเป็นไข้แล้วนอนตื่นขึ้นมาพร้อมกับท้องอันหิวโหยและต้องออกไปหาอาหารเย็นยามค่ำมืด แทนที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นอาหารอันหอมหวนที่ปลายเตียง
ถ้าเขา...
ถ้าคุณ...
ถ้าทั้งเขาและคุณไม่เอาใจแต่ละฝ่ายมาใส่ใจตัวเอง เพื่อนร่วมทางก็คงไม่สามารถเป็นเพื่อนร่วมทางได้อีกต่อไป ทริปจักรยานทางไกลจึงไม่ใช่แค่เรื่องที่จะวัดใจให้เติมเต็มความฝันของตัวเอง แต่เป็นการวัดใจซึ่งกันและกันให้เติมเต็มความฝันของกันและกันด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น