เคยได้ยินบ่อยไปในหมู่นักวิ่งถนน ว่าพบหน้ากันทุกอาทิตย์ บางทีพบกันบ่อยกว่าญาติพี่น้องด้วยซ้ำไป
บางคนก็แค่เห็นหน้ากัน บางคนก็ได้พูดคุยกัน
บางคนก็ได้วิ่งด้วยกัน แต่อีกหลาย ๆ คนก็สนิทสนมกันมากกว่านั้น
จากคนรู้จัก...กลายเป็นเพื่อน
จากเพื่อน...เป็นเหมือนญาติสนิท
แค่รอยยิ้ม แค่คำโอภาปราศรัย แค่น้ำใจที่มีให้กัน...
ก็เกิดความผูกพัน
แต่วันนี้...รอยยิ้มหายไป
แต่วันนี้...คำโอภาปราศรัยจากหาย
แต่วันนี้...น้ำใจยังเปี่ยมล้น
ความผูกพัน...เป็นความอาลัย
พวกเรายังคงวิ่งต่อไป...
ท่านได้มาถึงเส้นชัยของท่านแล้ว
ขอทุกท่านได้พักผ่อนอย่างสงบสุขเทอญ
บางคนก็แค่เห็นหน้ากัน บางคนก็ได้พูดคุยกัน
บางคนก็ได้วิ่งด้วยกัน แต่อีกหลาย ๆ คนก็สนิทสนมกันมากกว่านั้น
จากคนรู้จัก...กลายเป็นเพื่อน
จากเพื่อน...เป็นเหมือนญาติสนิท
แค่รอยยิ้ม แค่คำโอภาปราศรัย แค่น้ำใจที่มีให้กัน...
ก็เกิดความผูกพัน
แต่วันนี้...รอยยิ้มหายไป
แต่วันนี้...คำโอภาปราศรัยจากหาย
แต่วันนี้...น้ำใจยังเปี่ยมล้น
ความผูกพัน...เป็นความอาลัย
พวกเรายังคงวิ่งต่อไป...
ท่านได้มาถึงเส้นชัยของท่านแล้ว
ขอทุกท่านได้พักผ่อนอย่างสงบสุขเทอญ
พี่ปิยะ (ปิยะ วิริยะวณิชย์) กับรอยยิ้มอันภาคภูมิใจในตัวบุตร-ธิดานักวิ่ง เมื่อไรก็เมื่อนั้น เราได้เห็นรอยยิ้มเช่นนี้ทุกครั้งไป
(ภาพจาก thaimarathon.org - งานวิ่งต้อนรับปีใหม่ สวนลุมพินี)
พี่ส้มลิ้ม (ส้มลิ้ม เหมไพบูลย์) นักวิ่งมาราธอนเท้าเปล่าจากเมืองตรัง เราได้เห็นรอยยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งที่ได้วิ่ง
(ภาพจาก thaimtb.com - ปั่นจักรยานไปเที่ยวน้ำตกกรุงชิง นครศรีธรรมราช)
ครูปอ ขอนแก่น (ประธาน ชาตาดี) ผู้ชื่นชอบชีวิตสมถะ เมื่อพบกันครั้งแรกที่หน้าเต้นท์บนยอดเขาหินเหล็กไฟ
(ภาพจาก patrunning.com - งานหนองสูงใต้มินิมาราธอน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น